เกือบทุกความสำเร็จของนักกีฬา….มักมีพ่ออยู่เบื้องหลัง
เมื่อ 11 ปีก่อน ตอนหนูอายุ 10 ขวบ ? พ่อขับรถพาหนูจากสุราษฎร์ฯ ? ขึ้นมาแข่งชิงแชมป์ประเทศไทยที่กรุงเทพฯ แต่เกิดอุบัติเหตุรถพลิกคว่ำที่ จ.ชุมพร เป็นคนอื่นคงกลับบ้านไปแล้ว พ่อบาดเจ็บที่แขน ข้อศอก มีแผลเต็มไปหมด หนูก็เจ็บแผลถลอกที่ขา ? แต่พ่อบอกหนูว่า ยังไงก็ตั้งใจมาแข่งแล้ว ต้องไปต่อ พ่อซื้อตั๋วรถทัวร์คืนนั้น เพื่อให้หนูไปชั่งน้ำหนักให้ทัน ขอบคุณความทุ่มเทของพ่อที่เป็นแบบอย่าง สอนหนูให้ไม่ยอมแพ้ พ่อไม่ได้แค่สอน หรือสั่งๆอย่างเดียว พ่อจะทำไปกับหนูด้วย ?? หนูยังจำทุกๆเช้าวันเสาร์-อาทิตย์ได้อยู่เลย พ่อปลุกหนูตอน 8โมงเช้า เพื่อไปวิ่งด้วยกัน กับแดดที่แสนจะร้อน กับทางที่ยาวไกลในถนนชนบท และการ์ตูนตอนเช้าที่หนูไม่เคยได้ดูเลย ? ตอนนั้นก็คิดนะ พ่อไม่มีเพื่อนไปวิ่งด้วยหราาาา55555555 ? แต่ตอนนี้รู้แล้วนะพ่อ พ่ออยากให้หนูมีร่างกายที่แข็งแรง มีสุขภาพดี แล้วตอนนั้นก็เคยไม่เข้าใจพ่อนะ พ่อจะบังคับให้เล่นกีฬาทำไม ? ตอนเย็นหลังเลิกเรียน การบ้านก็เยอะ ทำไม่ทัน แล้วยังต้องไปซ้อม เหนื่อยจากการเรียนแล้วไม่พอ ทุกๆเย็นหนูต้องไปซ้อมที่ยิม หนูงอแง หนูร้องไห้ หนูไม่อยากเล่นกีฬา แต่พ่อก็บังคับหนูไปได้ทุกวัน55555555? อยากขอบคุณพ่อคนนี้ที่ผลักดันลูกมาจนถึงวันนี้ ตอนนี้มันเกินฝันของเราแล้ว แต่ยังเหลืออีกหนึ่งอย่างที่พ่อฝันไว้ อีก 2 ปีข้างหน้า หนูอยากทำมันให้ได้ หนูจะพยายามให้มากที่สุดเท่าที่ลูกคนนี้จะทำได้
ซันนี่ สายล่อฟ้า
คุณพ่อของ โปรเม เอรียา จุฑานุกาล